1999 - heden
In de periode 2002-2005 is een ingrijpende renovatie gerealiseerd. Gebrek aan toiletruimte, het ontbreken van een garderobe en de moeilijke bereikbaarheid van het Groene Kruisgebouw noopten tot een ingrijpende herinrichting van het buffetgedeelte en aanliggende ruimtes. Verder waren verwarming en warmwatervoorziening aan vernieuwing toe en werden de diverse ruimtes in een nieuwe kleur gestoken. Nieuwe voorzieningen (computerzuil, tijdschriftenhoek, beamer, professionele geluidsinstallatie) droegen bij aan een nog grotere multifunctionaliteit van het gemeenschapshuis.
Bij de heropening in 2003 kreeg het gemeenschapshuis officieel de al in het dorp sinds lang gangbare naam " 't Geboew".
1974-1999
25 Jaar midden in de gemeenschap (1974-1999)
De idyllische ligging anno 1974
De ingebruikname in 1974 betekent voor veel verenigingen ongekende faciliteiten. Vooral de sportverenigingen kunnen voor het eerst gebruik maken van een sportzaal met modern materiaal. Met name de gymnastiekvereniging leeft op met de nieuwe accomodatie. Ook nieuwe sportverenigingen komen tot leven: Trimclub Het Geuldal, volleybalclub Sjin Up en nadien nog volleybalclub Elan en badmintonvereniging Schin op Geul. De school heeft de zaal elke dag in gebruik. In de beginjaren gaan alle klassen driemaal per week richting gemeenschapshuis. In totaal wordt er 21 uur gymnastiekonderwijs per week gegeven.
Maar ook andere verenigingen nemen hun intrek. Fanfare Sint Cornelius repeteert wekelijks op zondagmorgen in de gymzaal. De bejaarden houden op dinsdagmiddag hun bijeenkomsten in het Groene Kruiszaaltje. Club 77 houdt haar bijeenkomsten in de kleedruimtes van de gymzaal.
Daarnaast worden er door diverse verenigingen incidentele bijeenkomsten gehouden, zoals vergaderingen, kienavonden en feestavonden.
Voor de verenigingen is een financiële regeling opgezet, waarbij een vereniging in ruil voor werkzaamheden bij de inrichting van de zaal en hulp aan het buffet provisie ontvangt; in de aanvangsjaren f 0,10 per verkochte bon. Vanaf de opening tot eind 1975 wordt aan de verenigingen f 8.050,= aan provisie uitbetaald, hetgeen betekent dat er in die periode ruim 80.000 bonnen zijn omgezet.
De huurprijzen zijn zo laag mogelijk gehouden. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen vaste en niet-vaste gebruikers. Het Stichtingsbestuur blijft intussen, ter ontlasting van de exploitatie, diverse activiteiten ontplooien: kienavonden, kwajongconcoursen etc.
Ine en Huub Franken voeren in de beginjaren het beheer en houden het gebouw schoon.
Maar er zijn ook perikelen. De verhouding met de horecabedrijven blijft nog een tijd gespannen. Men weet binnen het college van B & W te bewerkstelligen dat het restant van de nog te verrekenen subsidie pas dan wordt uitgekeerd, nadat een vertegenwoordiger van de horeca heeft zitting genomen in het bestuur van de Stichting. Op 13 september 1974 wordt Wiel Pasmans benoemd tot algemeen bestuurslid met in zijn portefeuille het beheer van het gemeenschapshuis en de vertegenwoordiging namens de Schin op Geulse horecabedrijven. Over het te volgen beleid van de Stichting worden met de horeca goede afspraken gemaakt, o.a. over de hoogte van de consumptieprijzen.
Ook Club 77 moet wennen aan de nieuwe situatie. De vrijheid die men genoot in het oude verenigingsgebouw moet men nu delen met andere verenigingen. In een brief, d.d. 21 december 1974, schrijft secretaris Jeff Hodiamont: "Wij, Club 77, denken als eerste recht te hebben op de zaal van het gemeenschapshuis tijdens de carnavalsdagen, omdat wij het zijn geweest, die de carnaval in Schin op Geul nieuw leven hebben ingeblazen."
In 1978 neemt Zef Waelen afscheid als voorzitter. De Stichting verliest in hem een belangrijke steunpilaar. Wel blijft hij namens het gemeentebestuur zitting houden in het algemeen bestuur van de Stichting. Fon Weusten keert terug in het dagelijks bestuur en neemt het voorzitterschap op zijn schouders.
Ook in 1979 zijn er bestuurlijke mutaties: Frans Ackermans, één van de werkers van het eerste uur, treedt terug wegens gezondheidsklachten. Ook Sjeng Schmets moet wegens gezondheidsredenen afhaken. Zijn belangrijkste taak, het bijhouden van het bezettingsschema van het gemeenschapshuis, wordt overgenomen door Maria Muyrers. Als assistent-beheerder treedt, per 1 april 1979, in dienst Jeanny Neven-Hautvast.
Eind 1979 wordt een podium aangeschaft. De kosten zijn hoog: f 17.000,=. Gelukkig laat de Gemeente zich niet onbetuigd en verleent een subsidie van f 3.000,=.
In 1980 kan voorzitter Fon Weusten tijdens de najaarsvergadering op 15 september een nieuwe gebruiker van het gemeenschapshuis welkom heten, namelijk de heropgerichte carnavalsvereniging De Waterratte. In het najaar van datzelfde jaar gaan de eerste stemmen op voor uitbreiding van het gemeenschapshuis. Vooral het ontbreken van een berging is een probleem. In 1981 wordt daarom als eerste een berging aangebouwd. Een volgende stap is de realisatie van een kleine zaal.
Begin 1982 is het bezettingsschema verdubbeld en kan er niet meer worden voldaan aan de eisen die de verenigingen stellen. De jeugdvereniging, die nog steeds in de kleedruimtes van de gymzaal vertoeft, wenst een eigen ruimte. Fanfare Sint Cornelius musiceert inmiddels op superieur niveau en geeft aan dat repeteren in de gymnastiekzaal akoestische problemen oplevert. De peuterspeelzaal heeft, na een brand in haar onderkomen in hoeve "De Hoogbeek", intrek genomen in het gemeenschapshuis. Dat verloopt alles behalve prettig, omdat elke dag alle materiaal moet worden opgeruimd, aangezien in de avonduren weer andere gebruikers de ruimte in beslag nemen. Ook het Groene Kruis ontplooit steeds meer activiteiten en maakt daarbij steeds meer gebruik van haar eigen ruimte.
De uitbreiding stuit op bezwaren van de omwonenden. Deze geven aan veel overlast te hebben van geluid. Met name de repetities van dameskoor Vivace in de zomermaanden zijn een doorn in het oog. Maar ook het rumoer na afloop van de zomerconcerten van Inter Nos, moet het ontgelden.
In een voorlichtingsbijeenkomst op 21 januari 1982 worden de plannen aan de verenigingen en andere belangstellenden voorgelegd. In deze plannen is met name rekening gehouden met het weren van geluidsoverlast. Door een speciale bouwkundige constructie en het gebruik van isolerende materialen kan het geluid tot een minimum worden teruggebracht.
De eerste onderhoudsproblemen dienen zich in die periode aan. Het dak blijkt constructiefouten te bevatten, waardoor het noodzakelijk is een nieuwe dakbedekking aan te brengen. Ook de vloer van de gymnastiekzaal voldoet niet en wordt vervangen door een multifunctionele vloer.
Na een inbraak wordt overgegaan tot het beveiligen van het gebouw middels een alarminstallatie. Maurice Muyrers, in die jaren al het technisch vernuft binnen het gemeenschapshuis, zorgt voor de aanleg.
In februari 1983 wordt door de Gemeente vergunning verleend voor het bijbouwen van een kleine zaal. De totale kosten bedragen f 380.000,=. Door het Stichtingsbestuur is een bedrag gereserveerd van f 160.000,=. Verdere dekkingsmiddelen zijn een lening van f 150.000,= en f 70.000,= aan subsidies (waarvan de Gemeente f 42.000,= voor haar rekening neemt).
Om geluidslekken te voorkomen wordt door Joop van Gessel een speciale balkconstructie ontworpen, waarin naast het geluid ook de sfeerverlichting is ingebouwd.
De aanbouw wordt gerealiseerd door aannemersbedrijf Knops uit Maastricht. Jan Leunissen, werkzaam bij dit bedrijf, is de uitvoerder van het project.
Sjef Swillens ontwerpt een logo voor de Stichting: een groot vlak (de dorpsgemeenschap) met in het midden het gemeenschapshuis, voorgesteld door de letters S en G van Stichting Gemeenschaps-voorzieningen, als centraal punt voor het Schin op Geulse verenigingsleven.
Ook sluit de Stichting dit jaar een overeenkomst met het Groene Kruis waarin wordt opgenomen dat, bij eventuele opheffing van de plaatselijke vereniging, het Stichtingsbestuur een eerste optie heeft op de aankoop van het Groene Kruisgebouw.
Onder grote belangstelling wordt op 20 januari 1984 de nieuwe zaal van het gemeenschapshuis officieel in gebruik genomen. Burgemeester Paul Gilissen van Valkenburg verricht, in aanwezigheid van het voltallig college van B & W, de opening en pastoor Benders zegent de nieuwbouw in. De avond wordt afgesloten met een gezellige avond voor de hele gemeenschap.
Op 5 september van hetzelfde jaar reikt burgemeester Gilissen op het gemeentehuis namens de zomerzegelaktie f 2.500,= uit aan het Stichtingsbestuur, als extra subsidie voor de inrichting van de nieuwe zaal.
De nieuwe zaal geeft een duidelijke impuls aan het verenigingsleven. De musicerende verenigingen beschikken nu over een uitstekende repetitieruimte. Ook de mogelijkheid voor het houden van feestavonden is verruimd. Door de uitstekende geluidsdichtheid kan Club 77 de volumeknop bij discoavonden ver opendraaien en het dameskoor Vivace kan naar hartelust repeteren, zonder dat de buurt daar overlast van heeft.
De vrijgekomen tijd in de gymnastiekzaal wordt opgevuld door diverse verenigingen, die hun activiteiten uitbreiden.
Het Stichtingsbestuur bij de ingebruikname van de nieuwe zaal in 1984. V.l.n.r.: Fon Weusten, Maria Muyrers-Reneerkens, Joe Schormans, Jean Sleijpen, Huub Maessen, Marcel Neven en Martin Marcus
Hoogtepunt in 1985 is het behalen van het landskampioenschap van fanfare Sint Cornelius, in de afdeling superieur, onder leiding van Hein Boermans. Alle verenigingen maken ruimte voor de fanfare tijdens de voorbereidingsperiode en huldigen het korps tijdens een grootse receptie op 1 februari in het gemeenschapshuis.
Een ander belangrijk feit uit 1985 is de verlaging van de inkoopprijs van de consumptiebon. Na de realisatie van de uitbreiding besluit het dagelijks bestuur een minder strak financieel beleid te voeren en het exploitatie-overschot ten goede te laten komen van de verenigingen. Door deze maatregel ontvangen de verenigingen f 0,50 per verkochte consumptiebon, in ruil voor verrichte werkzaamheden.
Na een periode van 11 jaar neemt Joep Souren officieel afscheid als poetser en krijgt Jean Dautzenberg, sinds 1983 in dienst van het gemeenschapshuis, een vaste aanstelling. Ook een oude bekende keert terug. Huub Franken treedt op 1 september in dienst als parttime-beheerder en neemt weer plaats op zijn oude stek achter het buffet.
In 1987 start Martin Marcus, na 11 bestuurslidmaatschap, uit de Stichting en wordt opgevolgd door Paul Chambille.
De eerste stappen worden gezet voor een nieuwe uitbreiding ten behoeve van Club 77 en de peuterspeelzaal. De eerste oriënterende besprekingen worden gevoerd met het Ministerie van WVC. Joop van Gessel zet een aantal schetsen op papier, die verder zullen dienen als uitgangspunt bij de besprekingen. De Uiteindelijke bouwtekening wordt ontworpen door het bureau Deprie, Frencken en Scholl. Het Stichtingsbestuur stelt een bedrag van f 34.000,= ter beschikking.
In het voorjaar van 1988 vindt de aanbesteding plaats. De bouw wordt uitgevoerd onder auspiciën van het bureau "Jongeren bouwen voor Jongeren". Aannemer Gilissen uit Margraten voert het werk uit. In oktober is de bouw afgerond en op 20 november 1988 volgt de officiële opening. Na zovele jaren heeft Club 77 eindelijk een eigen onderkomen, zij het dat ze de ruimte moeten delen met de peuterspeelzaal.
In 1988 dient zich een nieuwe gebruiker van het gemeenschapshuis aan: Toneelvereniging Schin op Planken. De kleine zaal wordt door deze vereniging omgetoverd tot toneelaccommodatie, gevolgd door opvoeringen op 11, 12 en 13 maart.
1989 Is het jaar van afscheid van Maria Muyrers-Reneerkens. Zij heeft een lange staat van dienst: 17 jaar penningmeester, 13 jaar beheerder waarbij inbegrepen het bijhouden van het bezettingsschema. De vacature binnen het bestuur wordt opgevuld door Jo Meurders, die zich gaat bezighouden met het onderhoud. Paul Chambille wordt penningmeester en Jeanny Neven-Hautvast neemt de beheerstaken over.
In de jaren 1990 en 1991 dienen zich een groot aantal problemen aan op het terrein van onderhoud. Gordijnen worden vervangen, de dakbedekking van het horecagedeelte wordt vernieuwd en ook de keuken ondergaat een metamorfose. Het meubilair wordt voor een gedeelte vernieuwd en in het bargedeelte wordt een nieuw ventilatiesysteem aangelegd.
Een ander probleem dat zich aandient is van financiële aard. Door terugloop van het aantal leerlingen op de basisschool en door bezuinigingen van het Ministerie van OCW, lopen de inkomsten voor het gymnastiekonderwijs sterk terug. Dat heeft zijn consequenties voor de financiële huishouding van de Stichting en dwingt haar de tarieven voor de huren te verhogen.
In 1992 wordt Fon Weusten als voorzitter opgevolgd door Jean Sleijpen.
In de najaarsvergadering krijgt het dagelijks bestuur toestemming van het algemeen bestuur het Groene Kruisgebouw te verwerven. Op grond van de in 1983 gemaakte overeenkomst is de Stichting de eerste aankoopgegadigde.
In 1993 verlaar Huub Maessen het Stichtingsbestuur. De vacature wordt niet ingevuld, waardoor het aantal leden van het dagelijks bestuur wordt teruggebracht tot vijf. Het Groene Kruisgebouw wordt aangekocht en in eerste instantie ingericht als vergaderruimte. Zorgverleners, waaronder bloedtransfusiedienst, verloskundige en schoolarts, blijven gebruikmaken van het gebouw. Ook het zuigelingenbureau blijft op berperkt niveau gehandhaafd.
Joe Schormans stapt in 1994, na ruim 15 jaar, uit het bestuur en wordt als secretaris opgevolgd door Huub Hennekens. Door persoonlijke omstandigheden ziet deze zich genoodzaakt in het daaropvolgende jaar de functie weer beschikbaar te stellen. In de voorjaarsvergadering van 1995 wordt Ingrid Eijssen met algemene stemmen gekozen in het bestuur en neemt zij de secretariaatswerkzaamheden onder haar hoede.
Door een gestage toename van het aantal leerlingen op de basisschool, wordt door schoolbestuur en Gemeente eendrachtig een verzoek aan de Stichting gericht een ruimte binnen het Groene Kruisgebouw in te richten als leslokaal. Het algemeen bestuur stemt hiermee in en in augustus 1996 wordt de ruimte in gebruik genomen.
In 1997 neemt Jo Meurders afscheid en Fon Weusten keert terug in het dagelijks bestuur. In dit jaar wordt ook het voorzittersoverleg opgestart: twee maal per jaar komen de voorzitters van de belangrijkste verenigingen van het dorp bij elkaar met het Stichtingsbestuur voor informeel overleg.
Ingrid Eijssen kondigt aan dat ze door omstandigheden het secretariaat niet verder kan invullen. In 1998 wordt Ans van Oorschot bereid gevonden deze functie over te nemen. In 2000 wordt zij opgevolgd door Wiebe Appelboom.
Het Stichtingsbestuur in 1999, bestaande uit v.l.n.r.: Fon Weusten (bestuurslid), Marcel Neven (bestuurslid), Ans van Oorschot (secretaris), Paul Chambille (penningmeester) en Jean Sleijpen (voorzitter)
1967 - 1974
Op weg naar een nieuw gemeenschapshuis (1967-1974)
In het najaar van 1967 komt er opnieuw actie voor een nieuw gemeenschapshuis. Op initiatief van drs. Jo van Aken uit de Schoonbronstraat komt een comité van de grond, dat naast Van Aken bestaat uit Jac Eijssen, Frans Funcken, Jeu Lenssen, Zef Waelen en Fon Weusten.
Aan de oprichting van dit comité ligt een aantal redenen ten grondslag:
-
De gemeente Valkenburg-Houthem heeft plannen om een uitbreidingsplan te realiseren in het gebied waar het verenigingsgebouw ligt; de vrees bestaat dat de eigenaar van de grond waarop het gebouw ligt bereid is deze grond te verkopen;
-
Het verenigingsgebouw is in een slechte staat van onderhoud;
-
De lagere school heeft behoefte aan een gymnastiekzaal; bouw in combinatie met een gemeenschapshuis levert grote financiële voordelen op;
-
Her en der verrijzen gemeenschapshuizen als paddestoelen uit de grond door gunstige subsidies die door het Rijk worden verstrekt.
Het comité inventariseert in eerste instantie de mogelijkheden binnen de gemeenschap Schin op Geul en legt contacten met o.a. de Gemeente (via wethouder Schoonbrood), het Groene Kruis, het kerkbestuur en de diverse verenigingen. Een belangrijke rol in deze oriënteringsfase vervult de Stichting Streekontwikkeling Zuidelijk Limburg.
In een schrijven van drs. J. Theunissen van voornoemde stichting, d.d. 1 maart 1968, staan de voorwaarden vermeld om in aanmerking te komen voor subsidie:
“… het gebouw dient eigendom te zijn van een daartoe speciaal in het leven geroepen stichting. Deze stichting dient zoveel mogelijk een afspiegeling te zijn van de hele dorpsgemeenschap”.
Op 21 augustus 1968 wordt ten kantore van notaris Palmen te Klimmen bij notatiële akte de “Stichting Gemeenschapsvoorzieningen Schin op Geul” in het leven geroepen. Er is nadrukkelijk gekozen voor de naam “Gemeenschapsvoorzieningen”, omdat men op dat moment meent na realisatie van het gemeenschapshuis ook andere voorzieningen te kunnen bewerkstelligen, o.a. speelterreinen en een speeltuin.
Het eerste doel van de Stichting is, samen met alle verenigingen en belanghebbenden, een nieuw gemeenschapshuis realiseren. In afwachting daarvan zal het bestaande gebouw in stand worden gehouden. Omdat de Stichting geen startkapitaal heeft, koopt Jo van Aken op persoonlijke titel de grond waarop het verenigingsgebouw staat. Daarmee is in eerste instantie het voortbestaan van het gebouw gewaarborgd.
Bij de oprichting bestaat het dagelijks bestuur uit Jo van Aken (voorzitter), Fon Weusten (secretaris), Jeu Lenssen (penningmeester) en Frans Funcken en Zef Waelen als lid. De verenigingen worden verzocht een lid van of namens hun bestuur af te vaardigen in het algemeen bestuur van de Stichting.
Namens deze verenigingen en andere belanghebbende instanties nemen eind 1968 zitting:
- de heer P. Lucassen, namens gymnastiekvereniging Het Geuldal
- de heer A. Stassen, namens fanfare Sint Cornelius
- de heer H. Lassauw, namens de Stichting Jeugdcentrum
- de heer J. Smeets, namens het kerkbestuur
- de heer J. Swillens sr., namens schutterij Sint Mauritius
- de heer Fr. Ackermans, namens de Samenwerkende Verenigingen
- de heer Z. Bosch, namens zangvereniging Inter Nos
- de heer J. Salden, namens voetbalvereniging Struchter Boys
- de heer A. Laeven, namens het Groene Kruis
- de heer H. Bovens, namens het N.K.V.
Het algemeen bestuur vergadert voor de eerste keer op 1 november 1968 in het Verenigingsgebouw. In deze vergadering wordt opheldering gegeven over de procedures die gevolgd zijn bij de oprichting en de redenen waarom een en ander met grote haast is geschied.
Een eerste positieve reactie volgt al heel vlug: op initiatief van Dorus van Gessel wordt een financieel comité (FICO) in het leven geroepen. Het comité stelt zich ten doel f 25.000,= bij elkaar te brengen.
Maar niet iedereen is enthousiast. Al op 11 oktober 1968 vergadert het dagelijks bestuur met een afvaardiging van de hotel- en caféhouders in het dorp. Men vreest oneerlijke concurrentie en stelt geen prijs op “een zevende café”. Gepleit wordt voor het bouwen van een gymnastiekzaal bij de school. Men is bereid hier financieel aan bij te dragen. Naast het dagelijks bestuur zijn op deze vergadering, namens de horeca aanwezig, de heren Coumans, Janssen, Leenders, Salden, Slippens, Weerts en Willems.
Aan de bezorgdheid van de horeca-ondernemers wordt nadien in zoverre tegemoet gekomen dat, op voordracht van het college van B & W, de horecavereniging een zetel krijgt binnen het algemeen bestuur van de Stichting.
Eind 1968 zijn er meerdere opties voor realisatie van een gemeenschapshuis: renovatie van de oude pastorie, renovatie van hoeve De Hoogbeek, nieuwbouw.
De oude pastorie, waarin op dat moment de kleuterschool is gevestigd, komt na realisatie van de nieuwe kleuterschool vrij. Al spoedig blijkt echter dat uitbreiding van dit gebouw op grote bezwaren van Monumentenzorg stuit.
De gemeente Valkenburg-Houthem is een groot voorstander van renovatie van “De Hoogbeek”. Het gebouw staat leeg en verval dreigt. Tijdens een speciale vergadering op 14 februari 1969 in Hotel Salden houdt burgemeester Breekpot een warm pleidooi voor renovatie van de hoeve. Hierbij verwijst hij zelfs naar het Stokstraatplan in Maastricht, “dat een uitstekend voorbeeld is hoe oude, uitgewoonde en versleten gebouwen opgeknapt kunnen worden”.
Uit becijferingen van het dagelijks bestuur komt vast te staan dat bij renovatie van “De Hoogbeek” een tekort is van f 140.000,= met daarnaast een jaarlijkse exploitatiedruk van f 16.000,=.
Nieuwbouw lijkt daarentegen financieel haalbaar.
In de algemene bestuursvergadering van 22 augustus 1969 worden beide alternatieven aan de vergadering voorgelegd. Met 12 stemmen vóór en 1 blanco stem kiest men voor nieuwbouw en krijgt het dagelijks bestuur volmacht de plannen verder uit te werken. In deze vergadering zegt het kerkbestuur, bij monde van de heer J. Smeets, financiële steun toe.
Er volgt nu een lange weg van onderhandelingen. Vele tekeningen, begrotingen en financiële plaatjes volgen elkaar op. De Gemeente reageert niet negatief op de plannen voor nieuwbouw, maar geeft in een schrijven van 29 augustus 1969 aan prioriteit te willen verlenen aan de realisatie van een nieuwe kleuterschool.
De onderhandelingen over grondaankoop verlopen moeizaam. De grondprijs ligt hoog en de Gemeente wenst geen concessies te doen richting gemeenschapshuis.
In het voorjaar van 1971 komt er enig schot in de zaak:
-
Het bestuur van het Groene Kruis en de Stichting Gemeenschapsvoorzieningen spreken de intentie uit onder één dak te bouwen. Daarbij zal de wachtkamerruimte van het Groene Kruis ook door het gemeenschapshuis als vergaderruimte gebruikt kunnen worden.
-
Het College van B & W is bereid een cessieverklaring af te geven voor de gelden van het gymnastiekonderwijs (de vergoeding die de Gemeente ontvangt wordt in z’n totaliteit doorbetaald aan de Stichting).
-
Het kerkbestuur zegt bij monde van pastoor Coenen in de algemene bestuursvergadering van 3 juni 1971 toe “uit de opbrengst van de oude pastorie naar vermogen bij te dragen”.
Inmiddels is Jo van Aken op 1 mei 1971 afgetreden als voorzitter. Hij wordt opgevolgd door Zef Waelen.
Eind 1971 is er weer tegenslag. Van rijkswege worden, door verandering in de regelgeving, geen subsidies meer verleend voor gemeenschapshuizen. Voor de gemeenschap Schin op Geul betekent dat een nog grotere financiële inspanning.
Toch neemt het dagelijks bestuur het besluit een schetsplan te laten vervaardigen door het architectenbureau Hoen-Ubachs-Roomans uit Maastricht. In een schrijven aan de Gemeente, d.d. 27 november 1972, wordt nogmaals een beroep gedaan op een aanvullende subsidie van f 55.000,=.
Op 6 april 1973 gaan in het dorp de vlaggen uit: bij besluit van de gemeenteraad van Valkenburg-Houthem wordt een éénmalige subsidie toegekend van f 80.000,=. Deze toekenning is mede te danken aan voorspraak van het provinciaal bestuur, dat enorm gecharmeerd is van de grote inspanningen van de inwoners van Schin op Geul. Maar ook de bereidwilligheid tot medewerking bij het College van B & W is gewijzigd. Ongetwijfeld een verdienste van gemeentesecretaris Sluijsmans, die al jaren steeds een open oor heeft voor de ontwikkelingen in Schin op Geul. Ook van invloed is de spoed waarmee het Groene Kruis aan de slag moet (voor 1 juli 1973), wil men een subsidie van f 25.000,= niet mislopen.
Er volgen verder subsidieaanvragen bij het Koningin Juliana Fonds en de Provincie, en aan het kerkbestuur wordt gevraagd de mondeling toegezegde f 25.000,= schriftelijk te bevestigen.
In de algemene bestuursvergadering van 27 augustus 1973 wordt met algemene stemmen besloten met de bouw te starten. De bouwwerkzaamheden worden aan de firma Kickken gegund.
De totale bouwkosten zijn geraamd op f 410.000,=. Het bestuur komt met de aannemer overeen f 72.000,= buiten het bestek te laten. Door uitvoering van dit deel onder eigen beheer, met behulp van de verenigingen, wordt f 20.000,= bespaard.
Blijft een tekort van f 20.000,=. Een groots pinksterweekendfeest, georganiseerd door de samenwerkende verenigingen, met als hoogtepunt een optreden van de in die dagen wijd en zijd bekende popgroep “Livin’ Blues”, levert f 13.000,= op. Daarmee komt de inbreng van de bevolking op ruim f 90.000,=.
Inmiddels laat het kerkbestuur weten f 25.000,= als lening te verstrekken, met een symbolische rente van f 2,50 per jaar. Zolang het gebouw de bestemming “gemeenschapshuis” heeft, zal het bedrag niet worden teruggevorderd.
Naast een provinciale subsidie van f 36.000,= levert ook de gemeente Wijlre een bijdrage: f 15.000,=. Bij de Rabobank wordt verder een hypotheek ter hoogte van f 152.000,= afgesloten om de financiering rond te krijgen.
De bouw van een jeugdzaal, waarvan de kosten op f 150.000,= geraamd zijn, gaat noodgedwongen de ijskast in.
In december 1973 gaan de eerste heipalen de grond in en begint de daadwerkelijke realisatie van het zo lang gewenste gemeenschapshuis.
De totale kosten bedragen ruim een half miljoen gulden.
Op 31 mei 1974 gaat de “mei” in top en in augustus wordt de bouw afgerond.
Bij het begin van het nieuwe schooljaar kan de school al gebruik maken van de gymnastiekaccommodatie (21 lesuren per week). Het Groene Kruis opent als eerste op 12 oktober 1974 haar deuren en een week later, op 19 oktober, volgt het gemeenschapshuis. Loco-burgemeester J. Schurgers verricht bij beide gebouwen de officiële opening en pastoor W. Coenen zegent de lokaliteiten in.
Door eendrachtige samenwerking en stug volhouden heeft Schin op Geul en Oud-Valkenburg een nieuw gemeenschapshuis.
Opening gemeenschapshuis op 19 oktober 1974
FICO
Een apart verhaal bij de realisatie van het gemeenschapshuis, vormt het financieel comité (Fico).
Het comité wordt op 20 september 1968 in Hotel Salden geïnstalleerd. Voorzitter is Dorus van Gessel, secretaris Jean Sleijpen en penningmeester Harry Winthagen. Als leden sluiten zich aan: Nic Bock, Hein Ladenstein, Frans Ackermans, Arthur Frissen en Sjeng Schmets.
Het Fico vergadert in de beginfase tweewekelijks op de vrijdagavond in het schoolgebouw. De eerste actie van het comité is een dropping op 27 september 1968; de opbrengst bedraagt f 320,=.
Het comité breidt zich snel uit. Nieuwe leden die verwelkomd worden, zijn mevrouw Ackermans, mevrouw Boon-Huyts, mevrouw Coemans, mevrouw Muyrers-Reneerkens, mevrouw Vliegen, de heer J. Fens, de heer Groven en de heer H. Franken.
In november 1968 verschijnt het eerste Fico-bulletin. Met deze maandelijks verschijnende informatiefolder wordt de bevolking, onder het motto “Doe mee – Bouw mee – Leef mee”, op de hoogte gehouden van het wel en wee rond het te bouwen gemeenschapshuis. De eerste 13 nummers worden gedrukt bij Comar in Margraten, de volgende nummers rollen van de pers op de zolderkamer van Frans Ackermans.
Op 5 januari 1969 start men een enveloppenactie, die gehandhaaft blijft tot aan de start van de bouwwerkzaamheden. Wekelijks halen Fico-leden in hun wijk enveloppen op met bijdragen van de inwoners. Alleen al in 1969 levert dat een bedrag van f 8.000,= op. Sjeng Schmets voert de administratie over deze actie. Al die jaren houdt hij nauwkeurig boek van de bijdragen uit de wijken.
In januari 1969 start een balpen-actie. In heel Zuid-Limburg worden balpennen verkocht. Maria Ladenstein verzorgt de uitgifte en houdt de administratie bij. Uiteindelijk levert de actie f 1.500,= op.
Op 23 maart 1969 houdt men een auto-oriëntatietocht, met deelname van ruim 30 auto’s. De tocht eindigt in Wijnandsrade in het daar juist gerealiseerde gemeenschapshuis! Als prijswinnaars staan te boek: 1e prijs: P. Coumans, Grachtstraat; 2e prijs: mejuffrouw Savelberg, Hoogbeek; 3e prijs: J. Bock, Vinkenbergstraat. De opbrengst is f 309,=.
Een absolute topper vormt de verkoop van kerst- en nieuwjaarskaarten, in samenwerking met uitgeverij Muva uit Valkenburg. De verspreiding heeft plaats vanuit pension Van Weersch in de Graafstraat. Vandaar worden de kaarten gedistribueerd in het dorp om te sorteren en in mapjes te stoppen. Na etikettering op het bedrijf zijn ze klaar voor de verkoop.
Gedurende tien zaterdagen worden meer dan 80 dorpsgenoten naar alle delen van Zuid-Limburg vervoerd om, onder soms barre weersomstandigheden, de kaarten te verkopen. De uiteindelijke opbrengst in het eerste jaar bedraagt f 4.800,=.
Op de jaarvergadering van 28 november 1969 geeft Harry Winthagen te kennen niet meer beschikbaar te zijn voor een bestuursfunctie. Dorus van Gessel neemt tijdelijk het penningmeesterschap onder zijn hoede (tot 1 juli 1970, als hij wordt opgevolgd door Maria Muyrers-Reneerkens), Jean Sleijpen blijft secretaris en Fon Weusten wordt de nieuwe voorzitter.
Op 31 december 1969 heeft het Fico f 20.000,= bij elkaar.
In dit eerste jaar verzorgt het Fico, samen met de Stichting, een aantal wijkbijeenkomsten in het dorp. Naast informatieverstrekking over de plannen van de Stichting wordt er op deze avonden ook driftig leden geworven voor het Fico.
Ook in 1970 komt ruim f 20.000,= binnen. Een blik op de inkomsten vertelt dat de enveloppenactie bijna f 10.000,= oplevert. Verdere inkomsten zijn: oranjebal f 232,=; fancy-fair f 1.500,=; verkoop wandelroutes f 362,=; droppings f 393,=; sorteren kerstkaarten f 1.025,=; verkoop kerstkaarten f 3.719,=; giften en renteopbrengst f 2.643,=.
Na aftrek van de kosten bedraagt het batig saldo op 1 januari 1971 ruim f 37.000,=.
Na twee turbulente jaren, die bol staan van activiteiten, wordt het enigszins rustiger aan het Fico-front. Met enkele kleinere acties (kienavonden, droppings etc.) en de enveloppenactie, loopt het batig saldo op naar ruim f 46.000,= op 1 november 1971 en f 53.600,= op 1 november 1972.
In de periode tussen 1 november 1972 en 31 augustus 1974 worden de gelden (ruim f 75.000,=) overgedragen aan de Stichting. Het Fico blijft acties voeren (enveloppenactie, kienen, verkoop wandelboekjes, verkoop kerstkaarten). Eén van de laatste activiteiten is een bliksemactie, met een opbrengst van f 4.309,=.
Inmiddels hebben Maria Muyrers-Reneerkens en Jean Sleijpen naast Fon Weusten zitting genomen in het dagelijks bestuur van de Stichting en zetten zich daar verder in voor de realisatie van het gemeenschapshuis.
Op 31 augustus 1974 wordt het Fico officieel opgeheven.
Een bijzondere gebeurtenis in de Fico-periode vormt een actie van de bejaardensoos. In 1972 sturen ze een petitie naar koningin Juliana, waarin ze de vorstin vragen haar invloed aan te wenden om in Schin op Geul het zo gewenste gemeenschapshuis van de grond te krijgen.
Het verzoekschrift is op rijm gezet door Lies Ackermans-Bemelans:
Aan ons geeerbiedigde Keuningin
Van de bejaardesoos van ’t dürpke Schin
Het dürpke heisch eigelek Schin op Geul
En liek zoa rustig aan de Geul
Mit plezerige en wirkzaam luj
Wo vink me dat nog huj?
Toch zint veer neet vol tevrejenheid
Umdat et Gemeinschapshoes nog ummer neet steit
Joare zint veer al aan ’t spare
Dubbeltjes en gülles aan ’t vergare
Um dat kapitaal biejein te kriege
en va joar tot joar gont de koste nog stiege
Zoa hubbe ieverige Fico-luj
51.000 gülle biejein tot op huj
Dat is nog mer eine druppel op eine glujende stein
Leef Keuningin, wo krieg veer zoveul biejein?
En wat kinne veer doaan doon
Dat veer onder zo ein erm gemeinte stoon
Veer auwtjes hubbe waal um te leve
Mè zoveul kinne veer aug neet geve
Dat et Gemeinschapshoes zo neudig is
Ondervinge veer et meist, dat is gewis
Es in der winter La Baraque neet werm is te kriege
Van de ongemekkelige steul nog te zwiege
Kom veer in Hotel Salden biejein
Mit oze bejoarde verein
Veer hubbe toch al neet meij zoveul in ’t leve
’t Mog lich dat os die drie oere in de week zint gegeve
Mé es veur Poasche de gaste wir verschiene
Zouw veer waal allemool kinne griene
Weg zint dan auch de gemekkelige steul
Da mot veer verhoeze noa La Baraque onge aan de Geul
De meiste van os klage van pien in der rük
En verschillende komme gehoepele op ein kruk
Woveur mot dat toch zoaeine rompschlomp geve
’t Kump meschien nog meet mej tot stand in oos leve
Wat zou veer dat toch joamer vinge
Wo veer toch auch ede moand oos üfferke bringe
Och leef Vorstin zoa is et leve van de bejoarde van Schin
Wilt geer toch estebleef ins komme kieke
in Beek kint deer met et vleegmeschien neerstrieke
Dan kin deer uch euvertuge komme
Wie neudig dat get mot were ondernomme
En deer zult zeen Edele Vorstinne
De boere hubbe eine betere stal veur de hinne
Noe wol veer ins aankloppe bie Uch leef Landsvrouwe
Um os te helpe bie dat boewe
En Uch, Majesteit, auch ins te vroage
Um é bietje bie te drage
Auch Prins Bernhard de gowe man
Meschien auch ins in et kammezoalsteschke veule kan
Dè haad meschien nog eurges ein verborge schat
Die hè tot op huj vergete had
Och allerleefste Prins en Vorstin
Ens es deer noe gunstig reageert op dit schrieve
Zul veer uch eiwig dankbaar blieve
En ich durf uch al te zégge
Dat deer der ierste stein moogt leggen
Koningin Juliana laat weten dat zij “het prachtige gedicht met belangstelling heeft gelezen”. Haar secretaris, mr. R. Rochat, schrijft verder: “Hare Majesteit heeft een en ander aanleiding gevonden de aandacht van de minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk op uw probleem te vestigen.”
Het nieuwe en oude gemeenschapshuis nog ‘gebroederlijk’ naast elkaar
1948 - 1967
Het oude verenigingsgebouw (1938-1967)
In 1938 weet het toenmalige parochiaal bestuur, onder voorzitterschap van pastoor Bergmans, beslag te leggen op twee houten woonketen van de Staatsmijnen. Architect Beurskens uit Sittard smeedt deze gebouwen samen tot één houten gebouw, dat de naam Verenigingsgebouw meekrijgt en midden zestiger jaren in de volksmond de welluidende en ook toepasselijke naam “La Baraque” verwerft.
Het gebouw wordt neergezet op een in erfpacht verworven stuk grond aan de Veegats, een smalle weg die vanaf de Breeweg richting beemden voert. Het gebouw heeft een oppervlakte van 200 m2, de halfsteensmuren zijn van zwemsteen en hebben een vurenhouten beschieting, de kap bestaat uit acht houten spanten.
Op 6 april 1938 verleent het College van Burgemeester en Wethouders van de gemeente Schin op Geul de bouwvergunning. De totale kosten worden begroot op f 1.685,=. Direct na de realisatie fungeert het gebouw als onderkomen voor in Schin op Geul gestationeerde mobilisatiestrijdkrachten.
Na de oorlog wordt het gebouw de plek waar grotere evenementen plaatsvinden. Vooral de toneeluitvoeringen van Inter Nos zijn in de jaren vijftig en zestig een begrip in de gemeenschap Schin op Geul. Ook de legendarische gymnastiekvereniging en nadien de jeugdvereniging hebben een voor die tijd goed onderkomen in het verenigingsgebouw.
Allengs raakt het gebouw echter in verval en voldoet het niet meer aan de eisen van de tijd. Vooral in de wintermaanden is het bijna ondoenlijk het gebouw te verwarmen en ook het vocht vreet het gebouw meer en meer aan.
In 1961 wordt een eerste poging ondernomen een nieuw gemeenschapshuis te realiseren (renovatie hoeve De Hoogbeek). Die plannen gaan de ijskast in, omdat men verwacht de exploitatie niet rond te krijgen; men rekent op een tekort van f 4.400,=.
Historie bestuur / beheer / schoonmaak
Leden van het dagelijks bestuur |
Frans Ackermans |
bestuurslid |
1972 - 1979 |
Jo van Aken |
oprichtingscomité |
1967 - 1968 |
|
voorzitter |
1968 - 1971 |
Wiebe Appelboom |
secretaris |
2001 - heden |
Pol Chambille |
bestuurslid |
1987 - 1989 |
|
penningmeester |
1989 - heden |
Ingrid Eijssen |
secretaris |
1995 - 1997 |
Jack Franken |
bestuurslid |
2004 - 2006 |
Frans Funcken |
oprichtingscomité |
1967 - 1968 |
|
bestuurslid |
1968 - 1971 |
Joop van Gessel |
bestuurslid |
2002 - 2003 |
Huub Hennekens |
secretaris |
1994 - 1995 |
Ron Heuts Tom Heuts |
bestuurslid bestuurslid |
2012 - 2016 |
Karel Keulen |
bestuurslid |
2012 - heden |
Jeu Lenssen |
oprichtingscomité |
1967 - 1968 |
|
penningmeester |
1968 - 1971 |
Huub Maessen |
bestuurslid |
1979 - 1993 |
Martin Marcus |
secretaris |
1976 - 1981 |
|
bestuurslid |
1981 - 1987 |
Jo Meurders |
bestuurslid |
1989 - 1997 |
Maria Muyrers-Reneerkens |
penningmeester |
1972 - 1989 |
Paul Nass |
bestuurslid |
2007 - heden |
Marcel Neven |
bestuurslid |
1982 - 2017 |
Ans van Oorschot |
secretaris |
1998 - 2001 |
Sjeng Schmets |
bestuurslid |
1976 - 1982 |
Joe Schormans |
bestuurslid |
1979 - 1981 |
|
secretaris |
1981 - 1994 |
Jean Sleijpen |
bestuurslid |
1971 - 1992 |
|
voorzitter |
1992 - 2017 |
Zef Waelen |
oprichtingscomité |
1967 - 1968 |
|
bestuurslid |
1968 - 1971 |
|
voorzitter |
1971 - 1978 |
Fon Weusten |
oprichtingscomité |
1967 - 1968 |
|
secretaris |
1968 - 1975 |
|
voorzitter |
1978 - 1991 |
|
bestuurslid |
1997 - 2013 |
Beheer buffet |
|
Sandra Claessens Huub Franken |
2013 - heden 1974 - 1977 |
X |
1985 - 1997 |
Ine Franken-Dohmen |
1974 - 1977 |
Martijn Honings |
2009 - 2013 |
Maurice Muyrers |
1976 - 2005 |
Maria Muyrers-Reneerkens |
1976 - 1989 |
Jeanny Neven-Hautvast |
1979 - 2013 |
Huub van Weersch |
2010 - 2013 |
Roel van Weersch |
2006 - 2012 |
Schoonmaakwerkzaamheden Jean Dautzenberg |
1983 - 2001 |
Huub Franken |
1974 - 1977 |
Wim Krewinkel |
2007 - heden |
Joep Souren |
1977 - 1983 |
Lambert Straaten |
2001 - 2008 |